AIKIDO – japońska sztuka walki, która w sposób harmonijny łączy ciało i umysł ćwiczącego. Powszechnie uważa się, że Aikido jest czymś więcej niż jednym z wielu sztuk walki. Aikido to sztuka wojenna, w której technikach i sposobach poruszania się splatają się elementy psychologii i filozofii. Taktyka Aikido polega na wykonywaniu uników, rzutów, zasłon, dźwigni. Płynność, precyzja i skuteczność ruchów sprawia, że dobrze wyszkolony aikidoka potrafi poradzić sobie nawet z kilkoma przeciwnikami. Podstawą obrony jest zejście z linii ataku poprzez zwrot lub całkowity obrót ciała. Człowiek wykonujący techniki Aikido nie przeciwstawia się ciosom napastnika lecz unika ich. Umożliwia to obezwładnienie go, nagłe pozbawienie równowagi i przewagi jaką dawał atak. Pierwowzór Aikido powstał na terenie Japonii w połowie IX w. Pierwsza szkoła Daito-ryu została założona przez księcia Yoshimitsu. Jej techniki przeszły przez ród Minamoto (czyt. mijamoto) na ród Takeda. W XIX w. Sokaku Takeda jako głowa klanu, był pierwszym, który postanowił nauczać tej sztuki poza własnym rodem. Jednym z najlepszych uczniów Takedy był Morihei Ueshiba twórca i kodyfikator współczesnego Aikido. Ze względu na swoje niezwykłe umiejętności techniczne nazywany powszechnie Wielkim Mistrzem. (jap. O’sensei)
Centrum Światowego Aikido AIKIKAI Hombu Dojo mieszczące się w Tokio, kierowane jest obecnie przez wnuka założyciela szkoły Doshu Moriteru Ueshiba a uczniowie O’sensei propagują Aikido na całym świecie.